خانه چگونه جائی باید باشد ؟

خانه جائی است که پاسخگوی نیاز ما به آرامش و آسایش است . مکانی است که موجب تقویت و بهبود وضع روحی ماست ، و در آن نباید خبری از غر غر ، بد اخلاقی ، جر و بحث ، نگاههای آزار دهند ، و بی مهری باشد .

اولین وظیفه ما به عنوان عضوی از خانواده این است که ، از همین حالا روحیه خود را بشاش نگاه داریم و آرامش فکری خود را حفظ کنیم .

دومین وظیفه ، بر قراری آرامش و شادی در میان افراد خانواده است .

در اینجا باید به نکاتی که لازم است در برنامه روزانه گنجانده شود اشاره کرد :

بر ساده زندگی کردن و لذت بردن از هر چیز ساده ای که در دسترس است ، تاکید کنیم .

قبل از هر چیز باید هنر لذت بردن را آموخت ، ابتدا احتیاج ها و آرزوهای خود را به حد اقل کاهش دهیم . از هر چه در دسترس ماست لذت ببریم ؛ از درخت سبز ، از آسمان آبی ، از دیدار یک دوست . به آنچه که نداریم و در آرزویش هستیم ، کمتر فکر کنیم .

افراد خانواده را به فعالیت های گروهی تشویق کنیم .

علاقه خانواده را به دیگر افراد جامعه افزایش دهیم .

توانائی تبدیل شکست به پیروزی را در افراد خانواده پرورش دهیم . همه چیز را آسان بگیریم و حادثه مورد نظر را پیش پا افتاده تلقی کنیم . رمز تبدیل شکست به پیروزی آن است که همه اعضاء خانواده برای مشکل پیش آمده راه حلی بیابند و پس از انتخاب بهترین شیوه ، با یکدیگر همکاری کنند .

خانواده ای که محبت در آن جائی ندارد هر گز موفق نمی شود .

فضای خانواده باید توام با مهربانی و گذشت باشد .

تنبیه باید عادلانه ، قاطعانه و ملایم باشد . در خانواده های خوشبخت نیاز چندانی به تنبیه فرزندان احساس نمی شود . به فرزندان باید اصول کلی آموخته شود . این اصول شامل : رعایت حقوق دیگر ان ، احترام به بزرگتر ها ، پرهیز از کلمات زشت ، و احترام به قوانین است . صداقت و درستکاری نیز از ضروریات است .

والدین باید اعتماد به نفس را به کودکان القاء کنند .

کودک باید احساس کند عزیز و محترم است و وظیفه مهمی در بهبود و سلامت خانواده بر عهده دارد .

خوشی همگانی در خانواده از همین حالا . تعریف یک لطیفه با مزه ، خوشامد گوئی به افراد خانواده ، دو کلمه حرف دلپذیر یا یک لبخند را فراموش نکنیم . از همین حالا محبت خود را ابراز کنیم . هر گز این کار را به بعد موکول نکنیم .